Porast dnevnih temperatura u februaru pokrenuo je buđenje vegetacije, a sa njom i buđenje različitih prouzrokovača biljnih bolesti, štenih insekata i grinja u voćarskim zasadima i vinogradima. Osnovna mera zaštite koja se obavlja na početku vegetacije je plavo prskanje.
Plavo prskanje predstavlja preventivnu zaštitu voćaka i vinove loze od prouzrokovača bolesti, štetnih insekata i grinja koji prezimljavaju u krošnji biljaka, rak – ranama, oko pupoljaka i pukotinama u kori stabla. Prouzrokovači bolesti, štetni insekti i grinje mogu izazvati velika oštećenja višegodišnjim zasadima i prouzrokovati velike materijalne štete poljoprivrednim proizvođačima. Rane nastale nakon obavljene rezidbe predstavljaju pogodne ulaze za razvoj patogena. Iz tog razloga je nakon obavljene rezidbe, a pre početka listanja, potrebno obaviti zaštitu upotrebom fungicida na bazi bakra, odnosno izvšiti plavo prskanje biljaka.
Upotrebom bakarnih fungicida efikasno se suzbijaju prouzrokovači bolesti šupljikavost lista. Štetu uzrokuje na trešnji, kajsiji, višnji, breskvi, šljivi i drugim koštičavim voćkama, a simptomi ovog patogena vidljivi su na lišću, na kome se javljaju pege crvenkaste boje sa hlorotičnim oreolom, a šupljine nastaju zbog izumiranja i ispadanja tkiva. Postoje i bolesti koje dovode do sušenja voćaka i izazivanja rak-rana, ova oboljenja izazivaju prevremeno odumiranje stabala koja su pretrpela neko oštećenje mehanički prouzrokovano rezidbom, košenjem, ali i meteorološkim nepogodama kao što su mraz ili grad. Ekomonski najznačajnija bolest breskve i nektarine je kovrdžavost lista, koja odmah sa početkom vegetacije predstavlja opasnost za pupoljke i mlade zelene listove. Dolazi do deformisanja lista odnosno do njegovog zadebljanja i kovrdžanja, što dalje rezultira njegovim prevremenim opadanjem i defolijacijom biljaka. Gljive iz roda Monilinia predstavljaju ozbiljnu pretnju za koštičave voćke, jer prouzrokuju monilioze odnosno sušenje, kako cvetova, tako i rodnih grančica. Najčešće “napadaju” breskvu, višnju, trešnju, kajsiju i šljivu prouzrokujući sušenje cvetova, grančica, a kasnije i trulež plodova. Prouzrokovač rogača šljive, uzrokuje velike gubitke proizvođačima ove voćne kulture. Bolest je najvidljivija na plodovima kod kojih se javljaju deformacije, odnosno oni rastu velikom brzinom, izgledom podsećaju na rog, najčešće nemaju košticu- ona je oštećena ili je prisutan rudiment. U ovom periodu opasnost za zasade voćaka predstavljaju fitopatogene bakterije koje napadaju listove, plodove, cvetove, pupoljke, grane i deblo voćaka, nakon čega dolazi do pojave smolotičine, rak – rana, sušenja i odumiranja voćaka. Pored navedenih prouzrokovača biljnih bolesti, biljne i štitaste vaši, kao i crvena voćna grinja (Panonychus ulmi) mogu stvoriti velike probleme ukoliko dođe do njihovog prenamnoženja. Crvena voćna grinja napada jabuke, ali se može hraniti i na drugim voćarskim kulturama. Usled njihove ishrane dolazi do pojave bronzavosti lista, kasnije sušenja i opadanja. Biljne i štitaste vaši sisaju sokove, formiraju kolonije, dolazi do deformacija listova, iscrpljivanja biljaka i stvaranja medne rose nakon koje se razvijaju gljive čađavice.
Koliko je bitna pravovremena i adekvatna zaštita voćarskih zasada, izabrana kvalitetna kombinacija, od velikog značaja je i kvalitet tretiranja. Naime, neophodno je da se prolećno plavo prskanje obavi po mirnom i suvom vremenu, kada temperatura vazduha premašuje osam stepeni. Količina vode treba da se kreće od 800 do 1.200 litara po hektaru, sve u zavisnosti od starosti, uzgojnog oblika i sistema gajenja zasada. Ako nakon ovog tretiranja nastupi period praćen velikom količinom padavina, preporučeno je da se navedeno tretiranje ponovi. Veoma je bitno da se tretiranje obavi što kvalitetnije kako bi depozit bakarnih preparata dospeo na mesta na kojima prouzrokovači bolesti prezimljavaju kako bi se što efikasnije suzbili.
