Prema rečima publiciste Nikole Milovančeva, samo organizovanim radom države Srbije i Republike Srpske i sistematskim istraživanjem može se očuvati verodostojnost istorijskog sećanja na žrtve logora iz Drugog svetskog rada.
Poslednjih godina učestali su pokušaji umanjivanja broja žrtava u logorima na području Nezavisne države Hrvatske, posebno u logoru Jasenovac i u sistemu logora Gospić-Jadovno-Pag. Govoreći o tome, Nikola Milovančev pravnik i publicista iz Ljubljane rekao je da ovi falsifikati istorijskih činjenica idu do krajnje besramnosti, čak i preko granice zdravog razuma – do tvrđenja da u Jasenovcu nije bio koncentracioni, već radni logor. Upitali smo ga na koji način se treba suprotstaviti tome i kako sačuvati verodostojnost istorijskog sećanja.
Najveći logor smrti na Balkanu iz vremena Drugog svetskog rata, Jasenovac, i broj žrtava ovog i mnogih drugih logora na teritoriji tadašnje NDH, još uvek su teme koje ne gube na aktuelnosti. Iako je od završetka rata prošlo 76 godina, godinama su se vodile rasprave oko broja žrtava. Usled činjenice da je većina istorijskih dokumenata o Jasenovcu uništena, moguće je samo okvirno proceniti broj žrtava, koji se kreće od 80 000 do 100 000 ljudi, smatraju stručnjaci. Prema poimeničnom spisku žrtava, objavljenom na sajtu Memorijalnog muzeja Jasenovac, uz ogradu da on „nije konačan niti potpun”, istraživači su do sada identifikovali 83.145 žrtava dok su najnovije procene Muzeja žrtava genocida u Beogradu pokazale da je u Jasenovcu poginulo između 122 i 130 hiljada ljudi, rečeno je za BBC na srpskom iz ove institucije. Publicista Nikola Milovančev smatra da neki sadašnji istraživači u Srbiji namerno smanjuju broj žrtava pozivajući se na podatke koji nisu verodostojni, i napominje da samo sistematskim istraživanjem koje treba da organizuje država, može da se utvrdi tačan broj stradalih u ovim kazamatima.
